CABANILLAS-CHRISTINA ROSSETTI

Christina Rossetti retratada polo seu irmán

Christina Rossetti (1830-1894) foi unha poeta pre-rafaelista inglesa irmá do pintor Dante Gabriel Rossetti. Cabanillas versionou dous poemas seus, un aparece na 1ª edición de Vento Mareiro (1915), "Costa Arriba" e outro en Versos de alleas terras e de tempos idos, 1955, "Canción". Reproducimos a continuación, os poemas orixinais e as versións ao galego de Cabanillas:


Up-Hill

DOES the road wind up-hill all the way?
Yes, to the very end.
Will the day's journey take the whole long day?
From morn to night, my friend.
But is there for the night a resting-place?
A roof for when the slow dark hours begin.
May not the darkness hide it from my face?
You cannot miss that inn.
Shall I meet other wayfarers at night?
Those who have gone before.
Then must I knock, or call when just in sight?
They will not keep you standing at that door.
Shall I find comfort, travel-sore and weak?
Of labour you shall find the sum.
Will there be beds for me and all who seek?
Yea, beds for all who come.

Costa Arriba

- ¿É sempre costa arriba ese sendeiro?
- Todo el é costa súpera, empinada
- ¿Chegar ó cume leva o día enteiro?
- Dende a aurora ó serán dura a xornada.

-¿Hai garimoso alpendre alá na altura?
-Atoparás pra descansar un niño.
-¿Non me fará perder a noite escura?
- Non, nadia se perdéu nese camiño.

- ¿Qué xentes estarán alí acougadas?
- As que diante de ti foron rubindo.
- ¿Non toparei as portas atrancadas?
- Sí, pro ó chamar contestaranche abrindo.

- ¿Acharei paz ó recadar maltreito?
- Verás que o teu door, calmo, sosega.
- ¿Para min, para todos habrá leito?
- ¡Para todo o que chega!


Song

WHEN I am dead, my dearest,
Sing no sad songs for me:
Plant thou no roses at my head,
Nor shady cypress tree:
Be the green grass above me
With showers and dewdrops wet;
And if thou wilt, remember,
And if thou wilt, forget.
I shall not see the shadows,
I shall not feel the rain;
I shall not hear the nightingale
Sing on, as if in pain;
And dreaming through the twilight
That doth not rise nor set,
Haply I may remember,
And haply may forget.


Canción

Si me ven levar
a morte amiga
non cantes, meu amor,
triste cantiga
nin chantes a carón do meu sartego
o salgueiro chorón:
que me cobra erba mol, erba mollada
polas bágoas da choiva e da orballada,
e , si queres, relémbrame en sosego,
esquéceme si non.

Na espesura das somas sepelido,
sin serán nin abrente, meu oído
dos nosos corazóns -dous reiseñores-
no-escoitará a canción.
Dos soños e ledicias do pasado
nas vagorosas néboas mergullado,
non sei si lembraréi nosos amores...
Cicáis si, cicáis non!
Seica sí, seica non !

Podes escoitar o poema orixinal en inglés en You Tube